ဗဟိုေပ်ာက္ေနတဲ့ ပညာေရး
ဧရာ၀တီ / Heavyrain / 2 days ago
ဆရာ ဆရာမေတြကို စျပင္ေပးရမယ္။ စသင္ေပးရမယ္။ မြမ္းမံသင္တန္းေတြ ေပးရမယ္ (ဓာတ္ပံု – JICA)
ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန အာဏာပိုင္ေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ “ေက်ာင္းသားဗဟိုျပဳ သင္ၾကားေရး” ကို ဦးစားေပး အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္လို႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာလိုက္ေတာ့ အတုိင္းမသိ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ရပါတယ္။ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ သာဓုေခၚမိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီေက်ာင္းသားဗဟိုျပဳ သင္ၾကားေရးက မူႀကိဳတန္းက စမွျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အနည္းဆုံး ၂ တန္း၊ ၃ တန္းကေန အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းအဆင့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြနဲ႔ ဆရာ၊ ဆရာမ အားလုံးဟာ “ဆရာဗဟိုျပဳ သင္ၾကားေရးဆိုတဲ့ ပါတာဖတ္၊ လိုက္ေအာ္” ဆုိတဲ့ သင္ၾကားေရးစနစ္ေဟာင္းႀကီးထဲမွာ ေခါက္ရိုးေက်ေနတဲ့ ပုံစံခြက္ထဲ ေရခဲရိုက္ခံထားရၿပီး အသားက်ေနၾကရုံတင္မက ေလာက္ပါထုိးေနၾကရွာပါၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ ပုံစံခြက္ထဲ အသြင္းမခံရေသးတဲ့၊ ပုံသြင္းလို႔ရေသးတဲ့ မူႀကိဳတန္းကေလးေတြကစၿပီး “ေက်ာင္းသားဗဟိုျပဳ သင္ၾကားေရးစနစ္”ကို စတင္ကိုင္တြယ္မွ ဆရာေရာ၊ ေက်ာင္းသားပါ အဲဒီစနစ္မွာ က်င့္သားရရင္း ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ျမင္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
ေနျပည္ေတာ္က လက္ရွိအာဏာရ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနက တူေမာင္၊ တူမတို႔ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ တူေမာင္တို႔ တူမတို႔လက္ထက္မွာ ထပ္မမွားေစခ်င္ပါဘူး။ အရင္လူေတြ မွားခဲ့ၾကသမွ် နာမည္ေကာင္း ယူလိုက္ၾကစမ္းပါကြယ္။ ဆရာလက္ေရြးစင္ေတြ စုရာမွာလည္း အလ်င္မလိုပါနဲ႔၊ မေလာပါနဲ႔။ မွားခဲ့ေၾကာင္းေတြ၊ ဟားရတဲ့အေၾကာင္းေတြလည္း မ်ားလွၿပီ။
ဒီလိုကြဲ႕ အရင္အစိုးရ နအဖလက္ထက္မွာ မူလတန္းကေလးေတြကို အဂၤလိပ္စကားေျပာ သင္ေပးရမယ္လို႔ အထက္က အဘႀကီးႀကီးက အမိန္႔ထုတ္လိုက္တယ္။ သင္ျပရမယ့္ ဆရာမေလးေတြကလည္း အဂၤလိပ္စာ တတ္ခဲ့ၾကတာမဟုတ္။ ဒါေပမယ့္ အထက္အမိန္႔ဆိုေတာ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ႀကိဳးစားသင္ၾကားရရွာတာပါပဲ။
ဆရာမက ေက်ာင္းသားေလးေရွ႕ မတ္တပ္ကေလးရပ္ၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္ကေလးကို ပုတ္ပုတ္ၿပီး “I, I, I” လို႔ ဆိုျပရွာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေလးကို လက္ညွဳိးထိုးထုိးၿပီး “You, You, You” လို႔ သုံးႀကိမ္ဆိုျပရွာတယ္။
ၿပီးေတာ့မွ စာေမးပြဲ စ စစ္တယ္။
“I ဆိုတာ ဘာလဲကေလး”
“ရင္ဘတ္ပါခ်ာမ”
ဆရာမေလး ငိုခ်င္သြားတယ္။
ဒါနဲ႔ ေနာက္ေမးခြန္းတခုကို အားတင္းၿပီးေမးတယ္။ လက္ညွဳိးေလးထိုးၿပီးေတာ့ေပါ့ေလ။
“ကဲ You ဆိုတာကေရာ ဘာလဲကြယ္”
“လက္ညွဳိးပါခ်ာမ”
ဆရာမေလး ၿခဳံးပြဲခ်ငိုသတဲ့။ ေသၿပီဆရာ။
အဘတို႔ေျပာတဲ့ အထက္အမိန္႔ဆိုတာ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနမွာေတာ့ သိပ္အဆင္ေျပလွမယ္မထင္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ ပညာေရးဆိုတာ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔တကြ ေအာက္အဆင့္ဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေတြနဲ႔ တကယ္လက္ေတြ႕သင္ၾကားေနၾကရတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ခြင့္ကို ေပးထားရမွာပါ။ တၿပိဳင္နက္တည္းမွာပဲ “ေက်ာင္းသားဗဟိုျပဳ သင္ၾကားေရးစနစ္” ကို ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္တဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို ေမြးထုတ္ရမွာပါ။ သူတို႔လည္း စနစ္ေဟာင္းပုံစံခြက္ထဲမွာ ေခါက္ရိုးက်ဳိးေနခဲ့ၾကရတဲ့ သူေတြကိုး။
ဒီေတာ့ သူတို႔ကို စျပင္ေပးရမယ္။ စသင္ေပးရမယ္။ မြမ္းမံသင္တန္းေတြ ေပးရမယ္။ သင္တန္းမွာထူးခၽြန္တဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို English 4 Skills ဉာဏ္သစ္ေလာင္းေပးၿပီး၊ ေက်ာင္းသားဗဟိုျပဳ ပညာေရးစနစ္နဲ႔ ကမၻာ့ပညာေရး ထိပ္တန္း ၅ ႏိုင္ငံမွာပါ၀င္ေနတဲ့ Finland (ဖင္းလင္း(ဒ္))၊ Sweden (ဆီြဒင္)၊ Norway (ေနာ္ေ၀) စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို မြမ္းမံသင္တန္း လႊတ္ေပးရပါမယ္။
ဒါမွ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ ပ်က္စီးျပတ္ေတာက္သြားတဲ့ ဆရာမ်ဳိးဆက္ကိုလည္း ျပန္လည္ ထူေထာင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ သင္ႏုိင္၊ သင္တတ္တဲ့သူ မရွိလို႔ ဘာမွတတ္မလာၾကတဲ့၊ ၁ ပုဒ္ခြဲေျဖရင္ ဘြဲ႕ရလာၾကတဲ့၊ ဘြဲ႕ရ ပညာမတတ္ေလးေတြ ပေပ်ာက္သြားမွာပါ။
အေရးႀကီးဆုံးက ဆရာအတတ္သင္ ေကာလိပ္၊ ပညာေရးတကၠသိုလ္ ၀င္ခြင့္အမွတ္ေတြဟာ တကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ထဲမွာ အျမင့္ဆုံးျဖစ္ရပါမယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမ ျဖစ္လာလွ်င္လည္း လစာအျမင့္ဆုံး ေပးရပါမယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အနာဂတ္ျဖစ္တဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးနဲ႔ အရည္အခ်င္းဟာ သူတို႔လက္ထဲမွာမို႔ပါ။
ဒါေၾကာင့္ ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ ကမၻာ့ပညာေရး အဆင့္ျမင့္ဆုံးလို႔ သတ္မွတ္ခံရတဲ့ ေနာ္ေ၀၊ ဆြီဒင္၊ ဖင္းလန္း(ဒ္)တို႔မွာ ဆရာျဖစ္သင္တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္၀င္ခြင့္၊ အမွတ္ေတြဟာ ေဆး၊ စက္မႈတို႔ထက္ ပိုျမင့္ေနလို႔ပါပဲ။ ေနာ္ေ၀နဲ႔ ဖင္းလန္း(ဒ္)တို႔မွာ မူလတန္းျပ ဆရာမေလးရဲ႕ လစာနဲ႔ တကၠသိုလ္က ပါရဂူဘြဲ႕ေတြ အမ်ားႀကီးရထားတဲ့ ပါေမာကၡႀကီးရဲ႕လစာဟာ အတူတူပဲတဲ့ခင္ဗ်။
စကားမစပ္ ဒီဆရာ၊ ဆရာမေတြ ဘယ္မွာ ၀ိုင္းက်ဴရွင္သင္ၾကပါေတာ့မလဲ။ စား၀တ္ေနေရး လုံၿခဳံသြားၿပီကိုး။
ဒါေပမယ့္ “ေက်ာင္းသားဗဟိုျပဳ” နဲ႔အတူ “ဆရာဗဟိုျပဳ သင္ၾကားေရး” ကလည္း အခ်ိန္ကာလတခုေတာ့ ကပ္ပါေနဦးမွာပဲ။ ဒီေတာ့ ဆရာဗဟုိျပဳနဲ႔ ေက်ာင္းသားဗဟိုျပဳ သင္ၾကားေရးကို ဆက္စပ္သင္ၾကားနည္းကေတာ့ အက်င့္ပါေနဦးမွာပဲ။ တျဖည္းျဖည္းေတာ့ ေပ်ာက္သြားမွာပါ။ ဆရာေတြ အရည္အခ်င္းရွိလာေလေလ၊ ဟန္ခ်က္ညီညီနဲ႔ ေအာင္ျမင္ေလျဖစ္မွာပါပဲ။ ေက်ာင္းသားေရာ၊ ဆရာေရာ အခ်ိန္တခု (အဲ-တိုတို) ေတာ့ ယူၾကရမွာေပါ့။
ဒီေနရာမွာ မဆလ၊ န၀တနဲ႔ နအဖ လက္ထက္က တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကို ပံ့ပိုးေပးဖို႔၊ ႏုိင္ငံေရးမႈိင္းတိုက္ေပးတဲ့၊ တပါတီသစၥာခံေလးေတြ ေမြးထုတ္ေပးခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဖြင့္ခဲ့ၾကတဲ့၊ ေဖာင္ႀကီးတို႔၊ ဇီးပင္ႀကီးတို႔ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းေတြမွာ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို ေသနတ္ပစ္ သင္ခိုင္းတဲ့အလုပ္၊ ဒို႔တာ၀န္ အေရးသုံးပါးေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးဦးတည္ခ်က္ေတြ၊ စီးပြားေရးဦးတည္ခ်က္ေတြကို အလြတ္က်က္ခိုင္းၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းမေနၾကပါနဲ႔ေတာ့။ ဘာမွလည္းမဆိုင္ဘူး၊ ဘာမွလည္း အက်ဳိးမရွိပါဘူး။ လာတက္ၾကရတဲ့သူေတြကလည္း အထက္အမိန္႔အရသာ လာၾကရရွာတာ။ ရာထူးတိုးတဲ့ေနရာမွာ အေထာက္အပံ့ေလးမ်ား ရမလားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြနဲ႔ လာၾကတာ။ ဘာမွယုံၾကည္ၾကတာမဟုတ္ဘူး။
သူငယ္ခ်င္း ပင္စင္စား အထက္တန္းေက်ာင္းအုပ္ႀကီးတေယာက္ရဲ႕ ညည္းသံေၾကာင့္ ရယ္ၾကရေသးတယ္။ “ဆရာရယ္ ေဖာင္ႀကီးကဆင္းလာေတာ့၊ ဖင္ႀကီးေစာင္းလာတာသာ အဖတ္တင္ပါတယ္။ ဘာမွလည္း တတ္မလာၾကပါဘူးဗ်ာ” တဲ့။
ကဲ ေစာေစာကေျပာခဲ့သလို မူႀကိဳတန္းမွာ ေက်ာင္းသားဗဟိုျပဳ သင္ၾကားေရး စေတာ့မယ္ဆိုပါစို႔။ ဘယ္မွာလဲ သူတို႔အတြက္ သင္ၾကားေရး အေထာက္အကူပစၥည္း။ ဘယ္မွာလဲ ပန္းခ်ီခန္း။ က်ေနာ္တို႔တုန္းကဆိုရင္ Colombo စီမံကိန္းက ေထာက္ပံ့တဲ့ ေရေဆးဆြဲဖို႔ Waterman paper (အခုေခတ္ ဆင္းရဲတဲ့ပန္းခ်ီဆရာေလးေတြ မကိုင္ႏုိင္ရွာဘူး) Reeves ေရေဆးေတြ၊ ဂ်ာမဏီလု္ပ VENUS တံဆိပ္ ပုံဆြဲခဲတံ အရြယ္စုံ 5S-2H-5H-5B-6B ေတြ ႀကိဳက္သေလာက္သုံး။ စက္မႈလက္မႈခန္းမွာ စကၠဴေရာင္စံုနဲ႔ ထရံေလးေတြယက္ခုိင္းတယ္။ ေပ်ာ္လုိက္တာ။ ကေလးျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္ကုိ ဗဟုိျပဳၿပီး ပစၥည္းအစံုအလင္နဲ႔ သင္ေပးတာဆုိေတာ့ ခ်က္ခ်င္းတတ္တာေပါ့။
ပန္းခ်ီပညာသင္ခန္းမွာ အစိုးရက စနစ္တက်ခန္႔ထားတဲ့ ပန္းခ်ီနည္းျပဆရာ (Drawing master) အဆင္သင့္။ မ်ဥ္းေၾကာင္းအေျဖာင့္၊ အေကြးေရးနည္းက စ သင္ေပးတယ္။ စကၠဴနဲ႔ခဲတဲ့ ကုန္ခ်င္သေလာက္ကုန္။ တပတ္တခါ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
စက္မႈလက္မႈပညာသင္ခန္းမွာလည္း အစုိးရခန္႔ (Engnieering teacher) ရွိတယ္။ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံမို႔ ႏုိင္ငံတကာက လွဴထားတဲ့ တြင္ခံုေတြ ေဖာက္စက္ေတြ၊ ကေလးေတြ ဒုိင္းလႊနဲ႔ အ႐ုပ္လွီးဖုိ႔ သံုးထပ္သားျပားေတြ၊ သံုးခ်င္သေလာက္ သံုး၊ ပ်က္ခ်င္သေလာက္ ပ်က္၊ ဆရာက မ်က္ႏွာမပ်က္၊ ေအာင္ျမင္လာတဲ့ ကေလးကုိ မုန္႔ေကၽြး ေက်ာင္းျပခန္းမ်ားတင္ၿပီး ဆုေပးေသး။ တေက်ာင္းလံုးကလည္း လက္ခုပ္တီးၾသဘာသေပးခ်ီးက်ဴးၾက။ ေပ်ာ္လုိက္တာ။ အခု အဲဒါေတြဘယ္မွာလဲ။
မိန္းကေလးေတြအတြက္ဆုိလည္းအိမ္တြင္းမႈ သိပၸံခန္းနဲ႔ အစုိးရခန္႔ အိမ္တြင္းမႈ သိပၸံဆရာမ (Demestic Teacher) က၊ ဇာထုိး၊ ပန္းထုိး၊ အခ်က္အျပဳတ္၊ အခ်ဳပ္အလုပ္ေတြ သင္ေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔လည္း HKG (မူလတန္းႀကီး) နဲ႔ ပထမတန္း၊ ဒုတိယတန္းဆုိရင္ တေခ်ာင္းထုိး၊ ႏွစ္ေခ်ာင္းထုိး၊ ဇာထုိးတတ္ၿပီး၊ လည္းစီးေလးေတြ အက်ႌေလးေတြထုိးၿပီး လက္စြမ္းျပႏုိင္ ေနၾကၿပီ။ အဲတခါတေလ သူတုိ႔လက္စြမ္းျပၿပီး လုပ္ေရာင္းတဲ့ မုန္႔ေတြကုိ တေက်ာင္းလံုး၀ယ္စားၾကရပါတယ္။ ေကာင္းရင္ ခ်ီးက်ဴးၾက၊ မေကာင္းရင္ ေမတၱာပို႔ၾက၊ ရန္ျဖစ္ၾက၊ ေပ်ာ္လုိက္တာဗ်ာ။
ေက်ာင္းမွာ ေဘာလံုးကြင္း၊ ဘတ္စကက္ေဘာကြင္း၊ ေဘာ္လီေဘာကြင္း၊ ၾကက္ေတာင္႐ုိက္ကြင္း၊ ပင္ေပါင္ခံုအစံု ရွိပါသဗ်ာ။ ဒါေတြကုိ အေျခခံနည္းစနစ္ကအစ၊ သင္ေပးမယ့္ အစုိးရခန္႔ ကၽြမ္းက်င္သူ ကာယပညာဆရာ (Physical Training Teacher) က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ PT ဆရာလုိ႔ အလြယ္အတိုေခၚ ပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔မွာ အားကစားဆုိရင္လည္း အေျခခံမ်ဳိးစံုေတာ့ တတ္ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္လည္း အဲ့ဒီ အေျခခံပညာေက်ာင္းထြက္ေက်ာင္းသားေလးေတြဟာ အားကစားနယ္ပယ္ရပ္အသီးသီးမွာ အာရွခ်န္ပီယံေတြျဖစ္ကုန္ၾကတာပါပဲ။ ေက်ာင္းသားကုိ ဗဟုိျပဳသင္ၾကားတဲ့စနစ္ကုိ ငယ္ငယ္ကေလးကတည္းက စတင္မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ၾကလုိ႔ေလ။
ဒါေၾကာင့္ ငယ္စဥ္က ေဘာလံုးကြင္းမရွိ၊ နည္းျပဆရာမရွိဘဲ ကစားခဲ့ၾကရၿပီး အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အထုိက္အေလ်ာက္ အဆင့္တဆင့္ကုိ ေရာက္ေနၾကတဲ့ U-20, U-23 ေတြကုိ အရမ္းအ့ံၾသ၀မ္းသာ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။
ဆုိလုိတာက “ေက်ာင္းသားဗဟုိျပဳ သင္ၾကားေရးစနစ္” ကုိအေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္ဆုိရင္၊ စိတ္ပုိင္း ျပင္ၿပီးၿပီလား၊ ႐ုပ္ပုိင္းေရာ ျပည့္စံုေအာင္ ျဖည့္ဆည္းၿပီးၿပီလားလို႔ ကို္ယ့္ကုိယ္ကိုယ္ ဆန္းစစ္ၾကေစလုိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ပညာေရးဌာနနဲ႔ ဆရာ၊ ဆရာမ၊ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြကုိ အစုိးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္အသီးသီးက ဗဟုိခ်ဳပ္ကိုင္မႈေတြ ေလွ်ာ့ခ်ေပးေစခ်င္ပါတယ္။
ပညာေရးဌာနက တာ၀န္ရွိသူ၊ တူေတာ္၊ တူမေတာ္တုိ႔ေရ သမီးတုိ႔က ပညာတတ္ေတြပဲ၊ ပညာေရးနဲ႔ မုိင္ ၆၀၀ ေလာက္ေ၀းတဲ့ အဘတခ်ဳိ႕ဆီက တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕ေသာ အထက္အမိန္႔ဆုိတာေတြကို ျပန္လွန္ညႇိႏႈိင္း ေဆြးေႏြးၾကပါဦး။ တခ်ဳိ႕ေသာ ပညာတတ္လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ႀကီးေတြကလည္း လႊတ္ေတာ္ထဲ နားေပါက္ေအာင္ ေျပာေပးၾကပါဦး။
ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန အဓြန္႔ရွည္ပါေစ၊ ဧကဒသမအႀကိမ္ေျမာက္ အစမ္းသပ္ခံပညာေရးႀကီး ေအာင္ပါေစ။
စာၾကြင္း။ ။ပညာေရးဌာနက တူေတာ္၊ တူမေတာ္တုိ႔ေရ ၊ ေနျပည္ေတာ္က မင္းတုိ႔ရဲ႕ အဘေတြထက္ အသက္၀ါႀကီးတဲ့ သူမုိ႔ လမ္းမွာေတြ႕ရင္ “ဘႀကီးမင္းသစ္”လုိ႔ ေခၚၾကေနာ္၊ သာဓုပါကြယ္၊ သာဓုပါ၊ သာဓုပါ။
(မင္းသစ္သည္ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ဝါရင့္စာေရးဆရာတဦးျဖစ္ျပီး သေရာ္စာေရးသားရာတြင္ အထူးလူသိမ်ားသည္)
The post ဗဟိုေပ်ာက္ေနတဲ့ ပညာေရး appeared first on ဧရာ၀တီ.
Visit website
